Deelnemers Klimop 2025
Vervolgens planden we een tussentijdse rit naar Bentheim in juni 2024. Een afstand van 106km, met een lunch onder de rook van het kasteel. Tussendoor een dubbele klim naar de molen van Gildehaus, een klim over de kasseienstrook het kasteel van Bad Bentheim en natuurlijk de 2,3km lange Hooidijk bij Vasse.
Na de rit kon er worden gedouched in de kleedkamers van de voetbalvereniging de Tukkers en hield Gert Korblet van de Sportvoedingswebshop een lezing in de bestuurskamer van de club over het belang van sportvoeding en hoe een lange rit qua voeding kan worden opgebouwd. Super interessant, niemand wil immers een hongerklop!
Enkele weken later volgde de Classico Boretti, een rit over de prachtige Veluwe, met heuvels als de Posbank en de Italisaanseweg, maar ook het prachtige kasteel Doornwerth. Geweldig om te zien was het hoe er progressie werd gemaakt, welk een klik de deelnemers onderling begonnen te krijgen en hoeveel er gelachen werd.
En toen werd het zomervakantie. In potentie natuurlijk een spelbreker in de conditie-opbouw van onze deelnemers. Daarom werd er – net alsin 2023 – een rit gepland om even een meting te kunnen doen hoe het er conditioneel voor stond bij onze deelnemers. En misschien nog wel belangrijker: om ook onze ambassadeur Marcel Kittel te kunnen ontmoeten.
We reden een prachtige rit van meer dan 100km (met 600 hm) en een goede gemiddelde snelheid, dronken vooraf koffie met Marcel Kittel, tikten daarna (met Kittel) op de racefiets elke heuvel rondom Ootmarsum en in het grensgebied aan, en genoten een heerlijke lunch bij de idyllische malle Mühle in Lage (D). Soms is het leven even af. En niet onbelangrijk: conditioneel kon iedereen het volhouden.
Een strijd waarvoor niet alleen een fysieke topconditie vereist is, maar ook een portie mentale wilskracht. Fietsen tegen een berg op is immers urenlang aan jezelf overgeleverd zijn, waarbij je hartslag rondom de 80% a 90% van je maximum hartslag ligt. Dat moet je niet alleen kunnen, een hartpatiënt moet dat ook durven. Wanneer dan vervolgens in 3 fietsdagen niet alleen de Passo dello Stelvio en de Passo Umbrail worden beklommen, maar ook nog eens de Passo di Gavia en de Torri di Fraele kan gesproken worden van een topprestatie. In fysiek én mentaal opzicht.
Maar liefst 5.400 meter hoogteverschil werd hierbij overbrugd (en 3 van onze deelnemers overbrugden zelfs 6.800 hoogtemeters door de Gavia van 2 kanten te beklimmen). De gekozen uitvalslocatie in Bormio was perfect. Het weer zat ons mee, dat moet gezegd. En ook de begeleiding van de dames was top, dat mag ook worden gezegd. Maar uiteindelijk moet iedereen helemaal zelf die bergen op trappen. Gelukkig kenmerkt het hele traject van Klimop zich ook van veel onderlinge steun en begrip. Sommigen noemen dat lotgenotengevoel, maar eigenlijk ging het bij Klimop een stuk verder. We herkennen niet alleen elkaars angsten, we helpen elkaar erdoorheen. We steunen elkaar, we pushen elkaar en toch ieders voor zich naar een topprestatie. Met alle positieve mentale gevolgen van dien. En dat daar emoties bij loskomen wanneer dit alles lukt maakt het dan eigenlijk ultiem. Als je als hartpatiënt na (ruim) 3 uur klimmen bovenop de Stelvio staat, en je overziet dan die 48 haarspeldbochten onder je die je net met je racefiets hebt overwonnen, dan houdt je het bijna niet droog. De overwinning van je lichaam is daar, een overwinning die – net als bij elke andere klim – bovenop de berg en later die dag in ons appartement samen met de andere deelnemers wordt gevierd. Geweldig. Er is muziek, er wordt gelachen, er wordt gevierd. Als je dit kunt dan kun je alles. Een mentale boost is het gevolg. Precies de doelstelling van het hele Klimop-traject.
Het hele Klimop-traject is zo uniek dat we ons partner van de Hartstichting mogen noemen. Daar zijn we trots op, zo trots dat we onze deelnemers verzoeken geld in te zamelen voor diezelfde Hartstichting. Honderden mensen hebben onze deelnemers op deze manier gesteund, wat een bedrag van ruim € 6.500 heeft opgeleverd dat gedoneerd wordt aan de Hartstichting voor onderzoek naar hart- en vaatziekten. Uniek toch? Tijdens ons trainingstraject steunden we niet alleen elkaar, ook kregen we steun van onze ambassadeurs Marcel Kittel en Bram Tankink. Geweldig. Beiden fietsten een stuk met ons mee op onze trainingstochten, beiden spraken op andere momenten videoboodschappen in om ons te pushen. Prachtig. En op onze beklimming van de Stelvio werd 1 van onze deelnemers zelfs verrast door familieleden die langs de kant van de weg hem aanmoedigden. En wat te denken van de aangeleverde stukken tekst van het thuisfront over hoe trots de naasten van onze deelnemers zijn over hun deelname aan het Klimop-traject. Kippenvelmomenten.
