Zoals iedereen wel weet is het menselijk hart een belangrijk, zo niet het belangrijkste orgaan in ons lichaam. Daar staan we eigenlijk nooit echt bij stil. Ik niet althans. We gaan er van uit dat het hart gewoon blijft kloppen, soms rustig en soms wat sneller. We gaan ’s avonds rustig naar bed en gaan er gemakshalve maar vanuit dat als we wakker worden het hart nog gewoon klopt. Zo niet dan was je natuurlijk ook niet wakker geworden. Wat ik eigenlijk zeggen wil is dat we het heel gewoon vinden dat ons hart blijft kloppen ongeacht wat we doen en hoe we leven. Dat gold eigenlijk ook wel voor mij totdat ik begin januari 2024 wat vage klachten kreeg, druk op de borst en wat pijn in de linkerarm. Bij de eerste paar maal schud je wat met de arm en dan trekt het ook wel weer weg. Nich piep’n, vedan. Als de klachten echter aanhouden en er een patroon lijkt te ontstaan besloot ik het toch maar eens bij de huisarts lang te gaan. Lang verhaal kort: dinsdagmorgen huisarts, dinsdag net voor de middag allerlei onderzoeken op het ziekenhuis in Almelo, dinsdagmiddag hartkatheterisatie en woensdag gedotterd en een stent gekregen in Enschede. In de rechter kransslagader zat een beste vernauwing van 90%. Als je dan donderdag weer thuis komt ben je blij want “ze waren er op tijd bij”. Na enige dagen begint echter ook de bewustwording. Wat is me eigenlijk overkomen en kan ik nog wel vertrouwen op mijn lichaam en dan met name mijn hart? Kan het ook terugkomen en zo ja wat kan ik er aan doen om dat te voorkomen. In deze dagen werd ik gewezen op de stichting Klimop, een stichting die met hartpatiënten allerlei uitdagingen op de fiets aangaat. Het doel hiervan is onder andere om weer vertrouwen in je lichaam en dan vooral je hart te krijgen. Dit sprak me erg aan vandaar dat ik me vorig jaar heb aangemeld voor het Klimop traject. Hoogtepunt was de vijfdaagse trip naar de Italiaanse dolomieten waar onder ander de befaamde Stelvio beklommen moest worden beklommen. Dit was een geweldige ervaring waardoor ik mij ook dit jaar weer heb aangemeld. Dit jaar ligt het uiteindelijke doel in de Franse Alpen waar een aantal cols beklommen moeten worden Naast het feit dat we via een uitgebreid trainingsprogramma klaar worden gestoomd voor deze uitdaging een weer vertrouwen in ons lichaam moeten krijgen wordt ook geld ingezameld voor de hartstichting. Ik zou het heel mooi en waardevol vinden als ik tijdens mijn eigen doel en opgave ook iets kan bijdragen aan het voorkomen van hartklachten bij andere mensen. Vandaar dat ik jullie vraag de hartstichting te steunen door mij te sponsoren bij de beklimmingen in september. Dit kan door op deze link te klikken. Trouwens, ik ben Erik Bakhuis, 57 jaar en samen met mijn vrouw Judith en onze beide zoons Bram en Guus woonachtig in Harbrinkhoek.